Hugues de Payns (Hugo de Payens)

Jako współzałożyciel i pierwszy Wielki Mistrz Rycerzy Templariuszy Hugues de Payens (ok. 1070 – 1136) był kluczową postacią w historii wypraw krzyżowych. Historyczne szczegóły jego wczesnego życia są szkicowe, ale francuski szlachcic mógł walczyć w pierwszej krucjacie, w której europejskie armie chrześcijańskie zdobyły Jerozolimę.

Ponieważ chrześcijanie coraz częściej brali udział w pielgrzymkach do świętego miasta, często byli atakowani na drodze. I tak około 1118 r. De Payens i ośmiu innych rycerzy poprosili króla Jerozolimy o pozwolenie, Baldwina II, aby utworzyć służbę ochronną dla pielgrzymów. Templariusze uzyskali poparcie od władz chrześcijańskich, w tym od papieża Innocentego II, który w 1139 r. Udzielił im zwolnienia z podatków i wszelkich innych autorytetów poza jego własną.

Templariusze stali się znaczącą siłą gospodarczą, z siecią banków, flotą statków i rozdziałami w całej Europie. Ale kiedy muzułmanie odzyskali Jerozolimę pod koniec XII wieku, zakon utracił swoje miejsce. Ponad sto lat później król Francji Filip IV zadał Rycerzom śmiertelny cios, po tym jak wielu jego członków torturowano i zabito, a ostatecznie stracono ostatniego Wielkiego Mistrza, Jacquesa de Molaya, w 1307 roku.